Een kijkje in het veiligheidsinformatieblad

Veiligheidsinformatiebladen, ook wel msds bladen genoemd, zijn gestructureerde documenten die de gebruiker van een product informeren over de gevaarlijke eigenschappen én hoe hij of zij er veilig mee kan werken. We vertellen je er graag wat meer over.

De geschiedenis

De eerste reglementering van msds bladen dateert uit 1968 en het gebruik was toentertijd enkel bedoeld voor in de scheepsbouw. Sinds 1986 is er echter een algemene reglementering van kracht. Deze bepaalt onder andere voor welke producten een MSDS noodzakelijk is en welke informatie erin moet staan. Deze regelgeving is ontstaan door de groeiende vraag in de industrie of de stoffen, waarmee gewerkt werden, wel veilig waren. Daarbij hebben bekende fatale gezondheidseffecten van asbest en oplosmiddelen houdende producten de vraag alleen maar doen toenemen.

De inhoud van een MSDS

Een MSDS bestaat uit zestien hoofdstukken. Hieronder vertellen we kort wat er bij de eerste zes hoofdstukken is opgenomen.

1. Identificatie van de stof en van de onderneming die het product heeft geproduceerd. Hier is ook altijd een telefoonnummer opgenomen voor in het geval van noodgevallen.
2. Identificatie van de gevaren. In dit hoofdstuk worden de risico’s voor de mens en het milieu, met eventuele bijzondere gevaren, beschreven.
3. Samenstelling en informatie omtrent de bestanddelen. Zo kan de gebruiker zelf de mogelijke gevaren van de bestanddelen identificeren.
4. Eerste hulpmaatregelen. Hier wordt per symptoom beschreven, welke maatregelen nodig zijn.
5. Brandbestrijdingsmaatregelen. In dit hoofdstuk staat hoe je een ontstane brand moet blussen.
6. Maatregelen bij ongewenst vrijkomen van de stof. Hier vind de gebruiker terug hoe hij de stof moet opruimen en welke voorzorgsmaatregelen getroffen moeten worden.