Wat Is Trauma?

Trauma wordt vaak omschreven als kleine t trauma en grote T trauma, ofwel zachte en harde trauma. Deze definitie van trauma is afhankelijk van de gebeurtenis. Het bekijkt het trauma van buitenaf, in plaats van binnen uit. In mijn ervaring is het niet de gebeurtenis zelf die belangrijk is om te definiëren hoe traumatisch het is, maar hoe we de gebeurtenis of gebeurtenissen beleefd en opgelost hebben. Trauma is een individuele belevenis, en hoe wij erop reageren en het oplossen is uniek voor ons, onze situatie, onze leeftijd en de beschikbare middelen. Elke ervaring dat niet opgelost of niet beleefd is kan leiden tot trauma.

Er zijn verschillende manieren waarop een ervaring onopgelost kan blijven. Wanneer we ons ooit hulpeloos of machteloos gevoeld hebben, of wanneer onze overleving op het spel stond, dan is de ervaring, wat het ook moge zijn, mogelijk traumatisch voor ons. We kunnen diep gewond zijn (het woord trauma komt uit het Grieks en betekent letterlijk wond), lichamelijk, sensueel of psychologisch, door iemand of iets, en als we het niet kunnen verwerken kan trauma optreden. Wanneer we bevriezen en niet in staat zijn, om voor welk reden dan ook, de “bevriezing” reactie ongedaan te maken kan dit ook trauma in ons systeem creëren. De traumatische ervaring kan dan opgewekt worden of steeds maar weer beleefd worden totdat er een oplossing is gevonden. Wanneer we deze “bevriezings”reacties niet ontladen kunnen, en de samengestelde pijn wordt niet opgelost, wordt er een enorme druk op ons systeem gelegd, en onze weerbarstigheid kan uitgeput raken.

Eén van de meest vernietigende en bedrieglijke trauma’s is de constante ervaring van ongeliefd en ongewenst zijn, wat meestal al in de baarmoeder begint. Wanneer een baby voelt dat het ongeliefd en ongewenst is, kan het ervaren worden als een echte bedreiging voor zijn overleving, en kan resulteren in gevoelens van hulpeloosheid en hopeloosheid. Deze wonden van het ongeliefd zijn gaan zeer diep en blijven vaak onervaren of bevroren omdat ze zo ongelofelijk pijnlijk zijn. De inprenting van deze wonden zullen uit- en nageleefd worden op alle mogelijke manieren om ze zo op te lossen. We zoeken altijd naar afsluiting, we hebben afsluiting nodig.

Wanneer traumatische inprenting al zo vroeg gebeurd als onze tijd in de baarmoeder, kan bevriezen de automatische reactie worden wanneer we later in het leven ons bedreigd voelen, door onze verlaagde bestendigheid. Onze drempel om de stress van het leven aan te nemen is beïnvloed door de onopgeloste trauma, we worden zeer waakzaam, voelen ons onveilig, dissociëren ons, voelen ons angstig en depressief, en we doen alles wat we maar kunnen om onze pijn te verdoven.

Bezoek de website van praktijk voor psychotherapie